In 2017 werd het Rozenhek in ere hersteld. De twee gemetselde pijlers met hardstenen dekplaten werden gerestaureerd en er werd een kopie van het smeedijzeren dubbel spijlenhek geplaatst.
De monumentale boerderij van Landgoed Keukenhof werd omstreeks 1643 in opdracht van Adriaan Maartenszoon Block gebouwd. Als een van de weinige monumentale boerderijen zijn hier ook de unieke bijgebouwen, een bakhuis met bakoven en een karnmolen met hondenhok, volledig bewaard gebleven. De gebouwen zijn ontstaan in verschillende bouwfases gedurende de 18e eeuw. In 2017 zijn de gebouwen gerestaureerd. Vondsten gedurende de werkzaamheden geven nu een duidelijk beeld van de bouwgeschiedenis van de boerderij en bijgebouwen.
Voor de eerste keer sinds de plaatsing van het goudleren behang en de eikenhouten
lambrisering in de 19e eeuw, werd de noordwestelijke torenkamer van het kasteel
gerestaureerd. Deze kamer heeft Cecilia Marie Steengracht van Oostcapelle Barones
van Pallandt op maat laten ontwerpen als privévertrek voor haar collectie porselein. Het
goudleren behang en het houtwerk waren in de laatste 150 jaar hard achteruitgegaan en
zijn gerestaureerd waardoor de torenkamer de oorspronkelijke sfeer behoudt.
Een van de meest spraakmakende ingrepen van de verbouwing van het oorspronkelijke landhuis tot kasteel door Elie Saraber in de 19e eeuw is de verplaatsing van de hoofdingang. Saraber liet een vierkante toren bouwen aan de westkant. Hierdoor ontstond de nieuwe entreehal, met een tegelvloer op een laag schelpenzand. De tegels waren versleten en de grondlaag was deels verzakt. Met een spoedrestauratie in 2022 werd deze originele vloer hersteld en blijft daardoor behouden.
Het zogenaamde dienstbodengedeelte van de 2e verdieping van Kasteel Keukenhof en de gehele zolderverdieping waren sinds het vertrek van de laatste bewoners in gebruik als opslagruimtes. De twee gastenverblijven zijn al eerder gerestaureerd en in 2018 werd
de restauratie van de dienstbodenvertrekken afgerond. Bezoekers krijgen nu een volledig
beeld van het dagelijkse leven van de dienstboden vanaf de 19e eeuw tot de Duitse
bezetting tussen 1942 en 1945 én de inwonende families na de Tweede Wereldoorlog.
Het oudste gedeelte van de tuinmuur met muurkassen dateert uit de eerste helft van de 18e eeuw. In 1849 werden de tuinmuren verlengd. De grondsteen werd gelegd door de 11-jarige zoon van Cecilia Maria, Frederik Willem Anne van Pallandt. Na een aantal tussentijdse reparaties werd de grondige restauratie van dit monument in 2020 afgesloten.
Er wordt veel zorg besteed aan de inrichting en het groenonderhoud van Landgoed
Keukenhof. Zieke of aangetaste bomen worden geveld en er worden voortdurend nieuwe bomen en planten geplant. Op deze manier blijft de groene, monumentale hoofdstructuur op het landgoed in stand en wordt het bos behouden voor komende
generaties. Ruim 40 hectare van het landgoed is de afgelopen jaren omgevormd
van commerciële landbouw naar natuur. Aan 8 hectare bos aan de noordzijde
van de Stationsweg is groot onderhoud verricht. Diverse bospercelen, die nog veelal uit essenbomen bestaan, worden geleidelijk omgevormd tot gemengde bossen vanwege de kwetsbaarheid door de essentaksterfte. 7 hectare essen hakhoutbos wordt behouden vanuit cultuurhistorisch perspectief.
Op de plek van het oorspronkelijke koetshuis uit de 17e eeuw heeft architect Elie Saraber in 1857 zijn eerste opdracht voor Landgoed Keukenhof uitgevoerd en in 1858 afgerond. Het nieuwe koetshuis was tot na de Tweede Wereldoorlog bewoond en in functie. Het dak werd in 2003 voor de eerste keer gerestaureerd. Een deel van de zolderverdieping werd na 2010 tot kantoorruimte verbouwd en de koetshal tot evenementenlocatie. Tijdens de restauratie vanaf begin 2022 zijn de inrijdeuren aan de voorgevel gerestaureerd en de grote poorten met bovenstukken bij de doorgangen naar de binnenplaats naar origineel voorbeeld vernieuwd. De zoldervloeren zijn geheel hersteld en de eerder geplaatste moderne veluxramen in het dak zijn vervangen waardoor het Koetshuis zijn authentieke uitstraling heeft teruggekregen.
Het zogenaamde Zwitsers Speelhuis heeft een bewogen verleden. Oorspronkelijk
gebouwd in 1850 als tuin- en speelhuis voor de familie van Baron van Pallandt en zijn vrouw Cecilia Maria van Steengracht Barones van Pallandt, werd het een toevluchtsoord voor hun oudste zoon Frederik Willem Anne tijdens de eindfase van zijn ziekte.
Na de Tweede Wereldoorlog verbleef de laatste graaf, Jan Carel van Lynden in het Zwitsers Speelhuis tijdens zijn bezoeken aan het landgoed. Het huisje heeft twee opkamers en een souterrain/schuur. De twee opkamers zijn in 19e-eeuwse stijl hersteld. In het souterrain is een ontvangstruimte gerealiseerd met nieuwe raampartijen naast het parkeerterrein.
Het van oorsprong 18e -eeuwse Washuisje ten zuiden van het kasteel speelde vanaf
1925 een belangrijke rol voor de waterverzorging van het hoofdgebouw. Via een nieuw geplaatste drukketel werd koud water doorgevoerd tot op de tweede verdieping van het kasteel. Deze drukketel staat nu naast het Washuisje. Na tussentijdse opknapbeurten en herinrichting van de binnenruimte tot vergaderruimte werden in 2022 het schilddak, de
dakkapellen, raamkozijnen en het pleisterwerk gerestaureerd.